Drukuj
Nadrzędna kategoria: Oferty wycieczek
Odsłony: 250

Organizator:

Uczestnicy:

Obowiązki uczestników:

Wysokość wpisowego wynosi:

Świadczenia:

Zapisy:

Wyjazd:

Toruń - Miasto UNESCO

Historia miasta Torunia na mapie kulturowego dziedzictwa UNESCO rozpoczyna się  4 grudnia 1997 roku, kiedy  podczas XXI plenarnej sesji Komitetu Dziedzictwa Światowego UNESCO w Neapolu Średniowieczny Zespół Staromiejski został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO. Dzięki temu wyróżnieniu Toruń stał się jednym z 19 miejsc w Polsce, które w latach 1978-2024 zostały uznane za wyjątkowe skarby kulturowe świata.
Na listę wpisany jest oficjalnie nie jeden, indywidualny obiekt czy budynek, ale cała zbiorcza architektura Zespołu Staromiejskiego z basztami, murami, spichrzami i kamieniczkami o łącznej powierzchni ok. 35 hektarów. Oficjalny profil Torunia na stronie dziedzictwa UNESCO głosi: Toruń zawdzięcza swe początki Zakonowi Krzyżackiemu, który w połowie XIII w. zbudował tu zamek, mający służyć za bazę wypadową do podboju i ewangelizacji Prus. Miasto, należące do Hanzy, wkrótce zaczęło odgrywać istotną rolę handlową. O jego randze świadczą liczne okazałe, XIV i XV-wieczne budowle publiczne i prywatne (m.in. Dom Kopernika), wznoszące się na Starym i na Nowym Mieście. Niewątpliwie to właśnie fantastycznie zachowana architektura i autentyczność wspomnianych wyżej budynków zdecydowała o włączeniu obiektu do listy. W toku historii Toruń uległ największemu zniszczeniu na początku wieku XVIII w efekcie najazdu Szwedów, kiedy spłonął Ratusz i zniszczona została ogromna część zabudowy. Natomiast II Wojna Światowa, która zrównała z ziemią wiele cennych starówek w polskich miastach oszczędziła Toruń, pozwalając historycznym budynkom przetrwać do czasów współczesnych.

Obiekty wpisane przez Prezydenta RP na listę Pomników Historii:

Czerwińsk nad Wisłą – dawne opactwo Kanoników Regularnych

Ukształtowany przez ponad 800 lat zespół opactwa w Czerwińsku stanowi świadectwo trwania kultury materialnej i niematerialnej o wyjątkowym znaczeniu dla dziedzictwa polskiego.

Płock – Wzgórze Tumskie

Płock należy do najstarszych i najważniejszych ośrodków miejskich w Polsce określanych w XI w. przez Galla Anonima jako: sedes regni principalis, czyli – ośrodki, w których rezydowali władcy. Czas szczególnego znaczenia Płocka przypadł na rządy Władysława I Hermana oraz jego synów Zbigniewa i Bolesława III Krzywoustego. Gród stał się wówczas główną rezydencją monarszą w kraju, jednocześnie - miejscem fundacji książęcych i kościelnych, a katedra płocka – nekropolią władców. Po podziale dzielnicowym dokonanym testamentem Krzywoustego, Płock utrzymał się jako stolica Mazowsza - księstwa dzielnicowego i miejsce wiecznego spoczynku kolejnych książąt mazowieckich.

Włocławek – katedra pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Katedra pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Włocławku - główna świątynia biskupów kujawskich, a następnie włocławskich, budowana jako jedna z pierwszych katedr gotyckich w państwie polskim, jest miejscem ważnym dla historii Polski i Kościoła, w którego murach znalazło się wiele wyjątkowych dzieł sztuki będących świadectwem działalności fundacyjnej biskupów, członków kapituły katedralnej i kujawskich rodów, od czasów średniowiecznych aż do współczesności.

Ciechocinek – zespół tężni i warzelni soli wraz z Parkiem Tężniowym oraz Parkiem Zdrojowym

Tężnie i warzelnia soli wraz z parkami Tężniowym i Zdrojowym w Ciechocinku to unikatowy zespół zabytkowych budowli, budynków i urządzeń przemysłowych, powiązanych z przestrzenią rekreacyjną uzdrowiska, służących produkcji spożywczej soli warzonej oraz wykorzystywanych w przyrodolecznictwie.

Toruń – Stare i Nowe Miasto

Stare i Nowe Miasto w Toruniu zostało uznane za Pomnik Historii rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 września 1994 roku.